مضرترین روش استفاده از هدست چیست؟

در شرایط عادی، صدا از دو طریق وارد گوش داخلی شده و به مرکز شنوایی می‌رسد، یکی از طریق هوا و دیگری از طریق استخوان. در این فرآیند، عوامل اصلی که باعث آسیب به گوش می‌شوند عبارتند از: بلندی صدا، مدت زمان گوش دادن، سفتی گوشی، بلندی نسبی (محیطی).
هدفون‌های نیمه‌گوشیتأثیر کمی روی گوش دارند زیرا فضای بسته‌ای با گوش تشکیل نمی‌دهند، بنابراین صدا اغلب نیمی از آن وارد گوش و نیمی دیگر خارج می‌شود. بنابراین، اثر عایق صوتی آن اغلب خوب نیست، اما برای مدت طولانی متورم نمی‌شود.
هدایت استخوانیبسیار کمتر مضر است زیرا هر دو گوش را باز می‌کند و از جمجمه برای انتقال مستقیم صدا استفاده می‌کند. با این حال، حتی هدفون‌های هدایت استخوانی نیز نمی‌توانند صدا را تا حد زیادی روشن کنند، که این امر باعث تسریع از دست دادن حلزون گوش می‌شود. با این طراحی، هیچ هدفونی با سر بلند، تورم و ناراحتی وجود نخواهد داشت و حداکثر گوش‌های آویزان کمی دردناک خواهند بود.
هدست بالای سرمعمولاً دو بالشتک گوش دارند تا فشار روی گوش‌ها را کاهش دهند و صدای متوسطی را حس کنند. ممکن است حریم خصوصی صدا خیلی خوب نباشد، افراد نزدیک نیز ممکن است صدای بلندگوی شما را بشنوند وکیفیت صداممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. این هدست برای استفاده طولانی مدت مناسب است و اخیراً یا در محل کار نیاز به استفاده از هدست دارید.
هدفون‌های داخل گوشیبرخی افراد اصرار دارند که هدفون‌های داخل گوشی تمام صدا را به پرده گوش منتقل می‌کنند، بنابراین آسیب زیادی به سیستم شنوایی وارد می‌کنند، در حالی که برخی دیگر اصرار دارند که از آنجا که هدفون‌های داخل گوشی نقش غیرفعال حذف نویز را ایفا می‌کنند، افراد با هدفون‌های داخل گوشی با صدای کمتری به موسیقی گوش می‌دهند، اما از شنوایی محافظت می‌کنند. صدای نسبی (محیطی) به این معنی است که در یک محیط پر سر و صدا، صدا به طور ناخودآگاه افزایش می‌یابد. این وضعیت حفظ صدای بالا بدون اینکه متوجه آن باشید به منظور دستیابی به هماهنگی با صداهای خارجی، بیشترین احتمال آسیب به گوش را دارد.
نوع داخل گوشی، فضایی بسته است و فشار در گوش به ناچار بیشتر از هدست باز است، بنابراین تأثیر نوع داخل گوشی بر گوش بیشتر از هدست باز و بیشتر از آویز گوش و بیشتر از نوع هدایت استخوانی است.